1 lipca roku 1569 na sejmie walnym w Lublinie zawarto porozumienie narodów politycznych Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Nowe zasady relacji między państwami nazwano od miejsca ich zawarcia unią lubelską. Dokument ratyfikowany przez króla Zygmunta Augusta ustanawiał dla Polski i Litwy wspólnego władcę, który miał być obierany podczas elekcji. Wspólny miał być także Sejm, polityka zagraniczna i monetarna. Osobne pozostały urzędy administracyjne i wojskowe.
