16 maja roku 1657 w Janowie (obecnie Białoruś) męczeńską śmiercią zginął jezuita Andrzej Bobola, jeden z patronów Polski. Duchowny i kaznodzieja znany m.in. jako autor tekstu ślubów lwowskich złożonych Najświętszej Maryi Pannie przez króla Jana Kazimierza (1 kwietnia 1656) przed powstaniem Chmielnickiego prowadził działalność duszpasterską na Polesiu. W trakcie buntu Kozaków został przez nich pojmany i uznany za wroga z powodu nawracania na katolicyzm ludności prawosławnej. Przed śmiercią oprawcy potwornie go torturowali obiecując wolność w razie porzucenia wiary. Oczywiście odrzucił ich propozycje. Po śmierci został otoczony kultem w połockim kościele. Jego ciało nie uległo rozkładowi. W XIX wieku został beatyfikowany, w XX – kanonizowany, a na początku wieku XXI ogłoszono go patronem Polski.
