2 marca roku 1864 wydano carski ukaz wprowadzający w życie uwłaszczenie chłopów w Królestwie Polskim. Ukaz znoszący pańszczyznę na ziemiach polskich był odpowiedzią na artykuł I manifestu powstańczego z 11 stycznia 1863 roku. Słowem: decyzja nie dowodzi miłości cara do polskich chłopów, ale miała na celu odciągnięcie ich od udziału w zrywie. Zgodnie z rozporządzeniem cara Aleksandra II Romanowa chłopi otrzymywali ziemię, którą do tej pory się zajmowali w ramach pańszczyzny oraz zabudowania na niej się znajdujące. W zamian chłopi zobowiązani byli płacić podatek gruntowy, z którego planowano wypłacać ziemianom odszkodowania.
