Zbrodnia katyńska to jedna z najtragiczniejszych kart w historii Polski, będąca symbolem sowieckiego terroru wobec polskich elit. Była to masowa egzekucja dokonana przez NKWD wiosną 1940 roku na polskich oficerach, funkcjonariuszach służb państwowych, naukowcach, duchownych oraz przedstawicielach inteligencji. Ofiary były przetrzymywane od września 1939 roku w obozach jenieckich w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie, a także w więzieniach na terenach zajętych przez Związek Radziecki po agresji na Polskę 17 września 1939 roku.
Rozpoczęcie egzekucji – 3 kwietnia 1940
3 kwietnia 1940 roku rozpoczęto pierwsze egzekucje jeńców z obozu w Kozielsku. Oficerów transportowano w niewielkich grupach do lasu katyńskiego, gdzie byli zabijani strzałem w tył głowy i grzebani w masowych grobach. Podobny los spotkał jeńców ze Starobielska i Ostaszkowa – pierwszych z nich rozstrzeliwano w siedzibie NKWD w Charkowie, a następnie chowano w Piatichatkach, natomiast jeńców z Ostaszkowa mordowano w piwnicach NKWD w Kalininie (dzisiejszy Twer) i zakopywano w Miednoje.
W sumie w wyniku tej zbrodni zamordowano ponad 22 tysiące osób, w tym około 14,5 tysiąca jeńców wojennych oraz 7,3 tysiąca cywilów, wśród których byli przedstawiciele polskiej inteligencji, urzędnicy, nauczyciele, lekarze, prawnicy i księża.
Zatajenie prawdy i sowiecka propaganda
Przez długie lata prawda o zbrodni katyńskiej była fałszowana przez Związek Radziecki. W 1943 roku, po odkryciu masowych grobów przez Niemców, Moskwa natychmiast oskarżyła o tę zbrodnię III Rzeszę. Po wojnie temat Katynia stał się tematem tabu w krajach bloku wschodniego, a osoby próbujące ujawnić prawdę były prześladowane. Dopiero w 1990 roku władze ZSRR oficjalnie przyznały, że zbrodni dokonało NKWD na rozkaz najwyższych władz sowieckich, w tym Józefa Stalina.
Dziś zbrodnia katyńska jest jednym z kluczowych symboli martyrologii narodu polskiego, a jej ofiary upamiętniane są w Polsce i na świecie.
/red./
Foto: Youtube.com
—
Materiał powstał w ramach aktywności Podlaskiego Klubu Patriotycznego.
Powstanie Podlaskiego Klubu Patriotycznego było możliwe dzięki dofinansowaniu ze środków Instytutu Dziedzictwa Myśli Narodowej im. Romana Dmowskiego i Ignacego Paderewskiego w ramach Funduszu Patriotycznego – edycja Niepodległość po polsku. Lokal znajduje się w Białymstoku przy ul. Jurowieckiej 30A/2.
