Starożytna rzymska Via Appia nie jest najstarszą drogą na świecie. Mimo tego do dziś wzbudza podziw i oddziałuje na wyobraźnię. Kiedy powstała i dlaczego, mimo upływu lat, uczęszczają nią tysiące ludzi?
Rzymskie drogi to rozwinięcie starszego wynalazku: dróg etruskich. Bez wątpienia jednak mieszkańcy miasta na siedmiu wzgórzach osiągnęli w tej dziedzinie perfekcję. Dowód? Wiele dróg rzymskich istnieje do dziś w kilku krajach Europy.
Wszystkie one odwoływały się do wzorca, ideału: drogi Appiusza, czyli Via Appia wzniesionej z polecenia i pod nadzorem cenzora Appiusza Klaudiusza w IV wieku przed Chrystusem.
Początkowo droga wiodła z Rzymu (co oczywiste) do Formii, a następnie, kilka dekad później, przedłużono ją do Kapui, a następnie do Brindisi (Brundisium) na południu Włoch (obcas tzw. buta Italii). Otworzyło to Rzym na Grecję.
Najpewniej jednak nie od razu cała droga była brukowana. Wiele wskazuje, że to, co kojarzymy z rzymskimi drogami, powstawało na Via Appia etapami. Rozbudowy prowadzono jeszcze w czasach Cesarstwa. Wtedy też w jej okolicy powstawały okazałe budowle.
Niezależnie jednak od budowania jej przez wieki Via Appia przetrwała upadek Imperium oraz wiele innych wstrząsów politycznych w Italii. Okazała się solidniejsza i do dziś możemy nią spacerować. Nie przypadkiem nazwano ją królową dróg.
Należy jednak nadmienić, że droga była świadkiem nie tylko wielkości Rzymu, jego nauki i kultury, ale także wojen oraz zbrodni: przy szlaku krzyżowano chociażby chrześcijańskich męczenników.
Dziś niektóre odcinki Via Appia są odrestaurowane. Inne nie błyszczą, ale nadal są przejezdne. I przy wielu fragmentach owej drogi możemy podziwiać wspaniałe rzymskie zabytki. Turyści korzystają z tej możliwości masowo.
Michał Wałach
