Finlandyzacja

0
727
Prezydent Finlandii Urho Kekkonen podczas oficjalnej wizyty w Związku Radzieckim.

Finlandyzacja – proces polegający na ograniczaniu suwerenności państwa przez państwo silniejsze ekonomicznie, militarnie (najczęściej przez mocarstwo światowe lub najsilniejsze państwo regionu). Ingerencja głównie odnosi się do polityki zagranicznej, a jej skutkiem jest znaczne podporządkowanie i ograniczenie swobody w jej kierowaniu. Zrezygnowanie z kompetencji  dowolnego kształtowania sytuacji państwa na arenie międzynarodowej daje względną swobodę w polityce wewnętrznej.

Termin ten powstał w celu określenia relacji fińsko-radzieckich w jakich znajdowały się te państwa od 1945 roku. Cechowała ją neutralność Finlandii, która nie przystąpiła chociażby do Planu Marshalla, czy nie ubiegała się o akces do NATO oraz dbałość o przyjazne stosunki ze Związkiem Radzieckim. Ten nowy rozdział w historii obu państw zapoczątkował Juho Kusti Paasikivi, który od marca 1946 roku pełnił urząd prezydenta republiki fińskiej. Jednakże „finlandyzacja” przybrała największe rozmiary w czasie prezydentury Urho Kekkonena. Jako sternik polityki zagranicznej państwa postawił on na zacieśnianie więzi gospodarczych z silniejszym sąsiadem, jak również na polityczne ustępstwa. Do takich należy zaliczyć zgodę na legalną działalność „córki” SKP (Komunistycznej Partii Finlandii), czyli Demokratycznego Związku Narodu Fińskiego, który tworzyli komuniści ze wspomnianej SKP. Demokratyczny Związek wchodził w skład kilka rządów, a ich największe poparcie sięgało około 25%. Inne ustępstwa poczynione przez Finów to np. milcząca zgoda na swobodną działalność radzieckiej agentury. W zamian w Finlandii istniała gospodarka wolnorynkowa, swobody obywatelskie, czy cichy alians z zachodnioeuropejską gospodarką.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj