Jefferson Davies – polityk, oficer, pierwszy i jedyny Prezydent Skonfederowanych Stanów Ameryki. Urodził się i ukończył studia w stanie Kentucky. Wstąpił do legendarnego West Point, które ukończył w stopniu podporucznika. Z miłości do żony opuścił armię w stopniu porucznika. Po jej śmierci na malarię podjął się prób wstąpienia do polityki. Za drugim podejściem został wybrany do Izby Reprezentantów. Po niespełna roku w 1846 zrezygnował ze stanowiska na rzecz służby w armii podczas wojny z Meksykiem. W trakcie zwycięskiej kampanii uzyskał stopień pułkownika, a nawet propozycję od rządu awansu do stopnia generała brygady. Propozycję tą jednak stanowczo odrzucił negując uprawnienia rządu do jej wydania. Po powrocie z wojny zasiadał dwukrotnie w Senacie i bezskutecznie kandydował na stanowisko gubernatora. Mimo tej porażki w zamian za wsparcie w kampanii prezydenckiej w 1853 roku prezydent USA Franklin Pierce mianował go Sekretarzem Wojny. Mimo braku poparcia dla idei secesji ogłosił w 1861 roku wystąpienie stanu Missisipi z Unii i zrezygnował z bycia senatorem. Krótko potem został mianowany generałem majorem wojsk stanowych oraz tymczasowym prezydentem nowo utworzonych Stanów Skonfederowanych Ameryki. Rok po rozpoczęciu wojny secesyjnej, w rocznicę urodzin Jerzego Waszyngtona, został obrany prezydentem. Paradoksalnie jako zwolennik większej autonomii stanów działał na rzecz scentralizowanego rządu konfederacji. Został ujęty w Wirginii przez wojska unionistów, a po ich zwycięstwie postawiony w stan oskarżenia o zdradę stanu. Dzięki wstawiennictwu wpływowych przyjaciół zwolniony z więzienia w 1867 roku, a dwa lata później oczyszczony z zarzutów. Zmarł w dostatku w 1889 roku.
