Kijów – stolica a zarazem największe miasto Ukrainy. Do niedawna liczące około 3 milionów mieszkańców. Tyle współcześnie, lecz historia tego pięknego miasta sięga aż V wieku. Właśnie wtedy powstało jako placówka handlowa na szlaku pomiędzy bajecznie bogatym Konstantynopolem a wojowniczą Skandynawią. Od IX do XI wieku trwał pod władzą wikingów, którzy nazywali go różnie: Kanugård, Chunigard lub Känu-gard, ale jedno było pewne, Kijów był centrum handlu na Rusi i magazynem danin ściąganych z władców plemion słowiańskich.
W 988/89 z rozkazu Włodzimierza I Wielkiego w mieście odbył się masowy chrzest ludności w Dnieprze zwany dzisiaj Chrztem Rusi. Niespełna 30 lat później Król Polski Bolesław Chrobry zdobył Kijów i wedle legendy uderzając swym mieczem o złote bramy miasta wyszczerbił go i stąd miecz koronacyjny władców Polski nazywany jest Szczerbcem. W dalszych wiekach po podbiciu Rusi Kijowskiej przez Mongołów miasto utraciło swe polityczne znaczenie.
Dopiero w XIV wieku odbite spod okupacji Mongolskiej i przypadłszy Władcy Litwy Olgierdowi Giedyminiczowi zaczęło się powoli rozwijać. W dalszych wiekach będąc pod kontrolą Litwinów stał się siedzibą diecezji katolickiej, stolicą jednego z okręgów. Po unii lubelskiej Kijów stał się miastem Królewskim i stolicą województwa mieszczącego się w Polskiej Prowincji Małopolskiej. Od tego momentu nastąpił dynamiczny rozwój miasta. Kijów pozostał Polski aż do czasu rozruchów Bohdana Chmielnickiego, który oddał Rosjanom lewobrzeżną Ukrainę wraz z Kijowem. Późniejsze traktaty pomiędzy Rzecząpospolitą a Carstwem Rosyjskim nie były ratyfikowane przez Sejm. Dlatego formalnie, z prawnego punktu widzenia Kijów pozostawał miastem królewskim aż do II rozbioru. Właśnie dlatego Król Stanisław August Poniatowski do końca istnienia kraju posługiwał się tytułem Księcia Kijowskiego.
W czasach, gdy miasto było pod kontrolą rosyjską doszło do trzech fal brutalnych pogromów antyżydowskich. A w 1919, podczas wojny ukraińsko-radzieckiej białogwardziści rozpętali pogrom, w którym zamordowano setki osób. W 1918 w Kijowie ogłoszono stworzenie Ukraińskiej Republiki Ludowej i stoczono liczne walki z bolszewikami przy pomocy m.in. 3. Armii Wojska Polskiego, która, w porozumieniu z atamanem Symonem Petlurą, wkroczyła do miasta w czasie tzw. wyprawy kijowskiej. Bolszewikom udało się jednak zdobyć miasto w 1920 a po pokoju ryskim Kijów znalazł się w rękach Rosji Radzieckiej, aby w 1934 zostać stolicą Ukraińskiej SRR. W latach 30. XX wieku Sowieci zamordowali około 150 tysięcy osób. W trakcie II wojny światowej w 1941 Niemcy dokonali masakry kilkudziesięciu tysięcy kijowskich Żydów w Babim Jarze.
Po olbrzymich zniszczeniach II wojny światowej spowodowanych zarówno przez Niemców jak i Sowietów Kijów w znacznej mierze odzyskał swoje dawne znaczenie gospodarcze, stając się jednym z najważniejszych miast ZSRR. Mimo bliskiej odległości do Czarnobyla w 1986 wiatr nie sprowadził jednak nad miasto skażenia. W trakcie rozpadu Związku Radzieckiego 24 sierpnia 1991 roku ukraiński parlament ogłosił deklarację niepodległości kraju, czyniąc Kijów stolicą państwa. W latach 2004–5 Kijów był areną wystąpień podczas pomarańczowej rewolucji, a w latach 2013-14 plac Niepodległości był głównym miejscem Euromajdanu. Dziś to piękne, historyczne miasto po raz kolejny doświadcza wojny będąc ostrzeliwanym przez wojska Federacji Rosyjskiej.
