Legitymizm – zachowawczy pogląd społeczno-polityczny oraz zasada zakładająca nienaruszalność i prawowitość panowania tradycyjnych (przedrewolucyjnych) dynastii, przywrócenie na tron rodów obalonych w wyniku rewolucji oraz ochronę wszystkich familii rządzących przed rokiem 1789. Wywodzi się z chrześcijańskiego rozumienia władzy jako zjawiska pochodzącego z woli i nadania Pana Boga, a nie będącego efektem umowy społecznej, poglądów lub nastrojów opinii publicznej/ludu (jak w demokracji) lub też siły militarnej dowódców (junty wojskowe). Poglądy legitymistyczne stanowiły jedną z kluczowych wartości przyświecających architektom europejskiego porządku politycznego tworzonego na Kongresie wiedeńskim (1814-1815) oraz stały za powstaniem antyrewolucyjnego sojuszu zwanego Świętym Przymierzem. Idea legitymizmu najsilniej zakorzeniła się w katolickich krajach romańskich w reakcji na kryzys społeczny, polityczny i moralny związany z wielką rewolucją francuską. We Francji legitymizm stanowił podstawę restauracji (przywrócenia na tron) dynastii Burbonów pod upadku Napoleona Bonapartego. Przyświecał także zwolennikom starszej linii rodu po rewolucji lipcowej (1830) i ustanowieniu rządów młodszej, nielegitymistycznej linii orleańskiej. W Hiszpanii przyjął formę karlizmu i wiązał się z walką o tron dla legalnego (w świetle prawa salickiego) władcy Don Carlosa, który powinien zostać monarchom po swoim zmarłym bezpotomnie bracie Ferdynandzie VII.
