Mircea Eliade – religioznawca, teoretyk i historyk religii, filozof kultury, wykładowca akademicki. Urodzony w roku 1907 Eliade w młodości studiował w Rumunii, gdzie poznał m.in. język hebrajski. Następnie kształcił się w Indiach i poznawał tamtejsze wierzenia. Po powrocie do Europy w latach 30. XX wieku wykładał na wielu prestiżowych uniwersytetach. Związał się także z rumuńskimi formacjami faszystowskimi i w czasie ich rządów został attaché kulturalnym w Wielkiej Brytanii, a potem w Portugalii. Po wojnie nie zdecydował się na powrót do komunistycznej wówczas Ojczyzny z powodu kontrowersji natury politycznej. Żył i tworzył w Europie Zachodniej oraz USA. Miał kontakty z wieloma kluczowymi intelektualistami drugiej połowy XX wieku. Z częścią z nich łączyła go przyjaźń. W swojej pracy naukowej badał fundamentalne struktury i archetypy religijne. Interesowały go symbole, rytuały i mity. Do dziś jest zaliczany do grona najważniejszych teoretyków tych zagadnień. Zdefiniował także wiele innych pojęć używanych w religioznawstwie oraz naukach społecznych. Od innych badaczy odróżniało go położenie silnego nacisku na badanie religii jako religii zawierającej sferę sacrum, a nie jedynie jako zjawisko społeczne czy psychologiczne. Zdaniem Eliadego człowiek jest istotą religijną. Mircea Eliade już za życia stał się jednym z najważniejszych humanistów w historii, choć nie brakuje także głosów podważających naukowość jego dzieł. Zmarł w roku 1986 w USA.
