Państwo Samona – pierwsze historycznie poświadczone państwo słowiańskie istniejące przez kilka dekad VII wieku po Chrystusie w Europie Środkowej. Powstało, wedle różnych teorii, między rokiem 623 a 626, zaś upadło między 658 a 661. Obejmowało tereny od południowo-zachodnich krańców współczesnej Polski, przez Czechy, Morawy, zachodnią Słowację, zachodnie Węgry po większą część Austrii oraz Słowenię. Jego powstanie wiąże się z buntem Słowian przeciwko rządom koczowniczych Awarów, którzy we wczesnym średniowieczu podbili Europę Środkową i źle traktowali mieszkańców tych ziem. Słowianie, najpewniej wsparci przez Franków i Greków (Bizancjum) oraz zainspirowani militarną klęską Awarów w starciu z Cesarstwem Wschodnim, zaczęli walczyć i odnosić sukcesy, a gdy okrzepli wybrali na swojego przywódcę frankijskiego kupca Samona. Następnie jednak doszło do sporu i wojny młodego państwa z Frankami. Ku zaskoczeniu okazała się ona zwycięska dla Słowian. Po śmierci władcy państwo rozpadło się na mniejsze organizmy. Niektórzy uważają jednak, że spadkobiercą Państwa Samona było Państwo Wielkomorawskie.
