Wielka Wojna Ojczyźniana – termin rozpropagowany w sowieckiej oraz rosyjskiej i białoruskiej historiografii określający sowiecko-niemiecki okres walk w czasie II wojny światowej. Rozpoczął go najazd hitlerowskich wojsk na ZSRR 22 czerwca 1941 roku o kryptonimie operacyjnym „Barbarossa”, a zakończyło podpisanie aktu kapitulacji przez feldmarszałka Wilhelma Keitla 8 maja 1945 roku o godzinie 22:43 czasu środkowoeuropejskiego (natomiast zgodnie z czasem moskiewskim akt podpisano o 00:43, stąd rosyjski „dzień zwycięstwa” obchodzony jest 9 maja). Terminem po raz pierwszy posłużył się Józef Stalin w czasie radiowego przemówienia kilkanaście dni po niemieckiej inwazji. Chcąc odciąć się od pierwszych dwóch lat konfliktu, w czasie których Związek Sowiecki łączył sojusz z III Rzeszą, a komunistyczny kraj anektował wschodnie ziemię II RP oraz państwa bałtyckie, sowiecka propaganda bardzo mocno forsowała własną, odrębną nazwę największego konfliktu zbrojnego w dziejach ludzkości. Podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej zginęło około 20 milionów obywateli ZSRR.
