15 października roku 1949 komunistyczne władze polskie powołały do życia pierwsze cztery bataliony górnicze. Były to oddziały quasi-wojskowe, w których teoretyczne odrabiano służbę wojskową w formie zastępczej. Realnie była to jednak forma represji politycznych wobec młodych mężczyzn uznanych przez władzę za niebezpiecznych dla komunistycznej rzeczywistości. Do batalionów trafiali ludzie powiązani ze środowiskami niepodległościowymi i patriotycznymi oraz wywodzący się z inteligencji. Osoby wcielone przymusowo do batalionów wykonywały bardzo ciężkie prace w górnictwie, zastępując brakujących górników wywiezionych do ZSRR. Część osób wydobywała uran.
