Celtowie – indoeuropejska grupa etniczna dzieląca się na wiele plemion i grup zamieszkujących w czasach rzymskich znaczną część Europy. Celtowie, jak każdy lud indoeuropejski, przybyli do Europy z bliżej nieokreślonego miejsca w Azji lub na granicy Azji i Europy. W Europie osiedlili się w pasie od dzisiejszej Francji wschodniej, przez południowe Niemcy po Węgry i to ten obszar uznaje się za kolebkę Celtów. Następnie zaczęli się rozprzestrzeniać docierając aż do Galacji w Azji Mniejszej, do Północnej Italii, na północy opierając się Karpaty (Czechy) i przekraczając je (południowa Polska), zaś na zachodzie tworząc społeczności na Półwyspie Iberyjskim, w Galii (Belgia, Francja), w Wielkiej Brytanii i Irlandii. Północno-zachodnie części celtyckiego osadnictwa pozostały celtyckie w pewnym stopniu także do dziś (kultura i częściowo język Irlandii, Szkocji, Walii i francuskiej Bretonii). Z czasem Celtowie zostali podbici przez inne grupy i przyjęli w całości lub częściowo ich kulturę i język (np. romanizacja w Galii). Celtowie wywarli wpływ na kulturę, język, zwyczaje i politykę starożytnego Rzymu oraz szczególnie ludów germańskich. Obszerny, choć daleki od obiektywizmu opis Celtów zostawił nam Juliusz Cezar, autor Commentarii de Bello Gallico. O Celtach pisali jednak także inni starożytni autorzy. Interesującą grupą w ramach celtyckiego społeczeństwa byli tajemniczy do dziś druidzi. Celtowie dysponowali także rozwiniętą astronomią i skomplikowanym kalendarzem służącym potrzebom religijnym.
