„Przenieść atamana do komnat! – zawołał pan Zagłoba (…). Jutro zdrów będzie. Już ja się nim zajmę. Chleba z pajęczyną mi ugnieść”. Tak Onufry Zagłoba z powieści Henryka Sienkiewicza leczył rannego Jurka Bohuna. Czy jednak taki specyfik naprawdę mógł wyleczyć rany odniesione np. w walce? Naukowcy poczynili ostatnio pewne odkrycie w tym temacie!
Opatrunek z chleba zagniecionego z pajęczyną był stosowany przez naszych przodków od wieków. Wierzono, że taka mieszanka przyspiesza gojenie się ran i zwiększa szanse na przezwyciężenie choroby czy osłabienia będącego np. efektem walki przy użyciu broni białej. Czy ów pogląd był uzasadniony?
Naukowcy z duńskiego uniwersytetu w Aarhus przeanalizowali dawne badania, które potwierdzały właściwości antyseptyczne pajęczyn i doszukali się w analizach z przeszłości pewnych błędów i nieścisłości. W owych testach użyto bowiem rozpuszczalników, które same w sobie mają silne działanie odkażające, więc uzyskany wynik mógł zostać zaburzony, przekłamany.
W swojej próbie badacze przyjrzeli się niciom aż siedmiu gatunków pająków oraz wykorzystali różne metody badawcze. Jaki wynik uzyskali? Cóż, doszli do odmiennych wniosków niż ich poprzednicy. Dowiedzieli się bowiem, że pajęczyny nie zawierają w sobie żadnych substancji, które znaczono mogłyby przyspieszać gojenie się ran.
Czy w takim razie opatrunek znany już w starożytnym Rzymie nie ma żadnego wpływu na zdrowie? Sprawa okazuje się bardziej skomplikowana! Okazuje się bowiem, że dopiero mieszanina pajęczyny i chleba jest skuteczna w gojeniu się ran. W pajęczynie często można bowiem znaleźć grzyby z grupy Penicilium, a połączenie ich z chlebem w wilgotnym środowisku pozwala uzyskać naturalny antybiotyk, który jest w stanie zneutralizować gronkowca czy inne powszechne drobnoustroje mogące zakazić ranę.
