Kongres wiedeński – europejska konferencja pokojowa po pokonaniu przez koalicję państw napoleońskiej Francji i stłumieniu ruchów rewolucyjnych. Uczestniczyło w niej kilkanaście państw i wiele mniejszych organizmów: dwa cesarstwa, cztery królestwa, kilkanaście księstw i liczne delegacje miast Rzeszy. Uczestnikiem (na zasadach ulegających zmianie) była także Francja w osobie przywróconego na tron przedstawiciela legitymistycznej dynastii Burbonów. Kongres rozpoczął się jesienią roku 1814, a więc po kapitulacji Napoleona Bonapartego, ale jeszcze przed jego powrotem z Elby (Sto Dni). Tym samym w trakcie układania europejskiego porządku po obaleniu Napoleona sam zainteresowany powrócił do politycznej gry, a europejskie armie ponownie mierzyły się z jego wojskami. Mocarstwa zgromadzone na kongresie chciały rozwiązać spory i problemy na drodze dyplomatycznej. Celem było przywrócenie stabilności z okresu sprzed rewolucji francuskiej i ery Napoleona. W tym też celu dyskutowano nad zmianami granic państw w Europie i wytyczeniu ich w sposób minimalizujący konflikty. Dodatkowo odtworzono państwa zlikwidowane w dobie rewolucji (np. Państwo Kościelne). Na ziemiach polskich zlikwidowano związane z napoleońską Francją Księstwo Warszawskie, jednak namiastka polskiej państwowości pozostała w formie Królestwa Polskiego. Twór był formalnie niepodległy i jedynie związany unią personalną z Imperium Rosyjskim. Państwo otrzymało także nowoczesną konstytucję, ale praktyka polityczna była odległa od teorii. Od Królestwa Kongresowego odłączono Wielkopolskę, która stała się częścią Prus jako częściowo autonomiczne Wielkie Księstwo Poznańskie. Dodatkowo z Krakowa i okolic utworzono niepodległą, ale karłowatą republikę zwaną Wolnym Miastem Kraków. Zaborcy Polski związali się sojuszem mającym chronić reakcyjny porządek na Starym Kontynencie. Istnienie tzw. Świętego Przymierza dodatkowo utrudniało zabieganie o sprawę Polską. Ład wiedeński przetrwał z pewnymi zmianami do wybuchu I wojny światowej. W trakcie jego istnienia, a więc przez blisko 100 lat, główne zmiany terytorialne dotyczyły jednoczenia się Włoch i Niemiec.
