Zalitawia – w czasach istnienia dualistycznej monarchii austro-węgierskiej (1867-1918) określenie stosowane wobec Krajów Korony Świętego Stefana. W praktyce był to termin dotyczący Królestwa Węgier (plus związanego z nim chorwackiego Trójjedynego Królestwa Chorwacji, Slawonii i Dalmacji) tworzącego wraz z Cesarstwem Austriackim (Przedlitawia) habsburską CK Monarchię. Nazwy Zalitawia i Przedlitawia związane są z graniczną rzeką Litawą. W czasach istnienia Zalitawii, a więc w okresie, gdy nie Austriacy, ale Węgrzy sprawowali realną władzę nad podległymi im terenami, na obszarze prowadzono intensywną politykę madziaryzacji. Rząd w Budapeszcie (wcześniej w Budzie) był nastawiony nacjonalistycznie i ignorował interesy mniejszości etnicznych na terenie Zalitawii. Tymczasem na terenie Zalitawii mniejszości słowiańskie oraz Rumunii byli istotnym liczbowo żywiołem etnicznym, co w roku 1918 doprowadziło do upadku Królestwa Węgier. Ziemie wchodzące w skład habsburskich Węgier uznawane są do dziś przez węgierskich rewizjonistów za tereny Wielkich Węgier, które, ich zdaniem, powinny powrócić pod władzę Budapesztu.
