12 stycznia roku 1383 po raz pierwszy użyto w Polsce broni palnej. Najwcześniejsze historycznie potwierdzone zastosowanie artylerii miało miejsce w trakcie oblężenia Pyzdr w Wielkopolsce. Wojska Bartosza Wezenborga, stronnika księcia mazowieckiego Siemowita IV, oblegały miasto zajęte rok wcześniej przez Węgrów. Madziarzy chcieli w ten sposób zabezpieczyć interesy kandydata do tronu polskiego Zygmunta Luksemburczyka (męża Marii Andegaweńskiej, córki króla Polski Ludwika, którą planowano uczynić królem Polski – ostatecznie wybór padł na inną z córek, św. Jadwigę). Plany Andegawenów nie cieszyły się akceptacją części polskiej opinii publicznej, szczególnie szlachty z Wielkopolski i Kujaw. Zaczęto mówić o wyborze Piasta z linii Mazowieckiej. Do akcji wkroczył tamtejszy książę Siemowit, który rozpoczął walkę o Wielkopolskę. Wtedy też, w trakcie oblężenia zamku w Pyzdrach, z działa wystrzelono kamienną kulę. Przebiła ona miejskie wrota. Śmierć poniósł duchowny imieniem Mikołaj. Wkrótce zaś Węgrzy skapitulowali na honorowych warunkach, ale Siemowit nie został królem Polski.
