14 lipca roku 1903 zakończyła się powódź w Galicji Zachodniej. Na południu Polski wylały wówczas takie rzeki jak Wisła, Skawa, Soła, Raba, Dunajec i Rudawa. Katastrofa naturalna spowodowała, że w tym roku na obszarach dotkniętych klęską wielu rolników nie mogło zbierać zbóż oraz ziemniaków (po powodzi deszcze nie ustały). Woda wylewając się z koryta rzeki Wisły zalała część centrum Krakowa. Powódź z roku 1903 była największą w tej części Europy od 90 lat.
