14 września roku 1953 rozpoczął się w Warszawie pokazowy proces wytoczony przez komunistyczny aparat terroru biskupowi kieleckiemu Czesławowi Kaczmarkowi oraz czterem osobom z kieleckiej kurii. Sfingowane zarzuty dotyczyły działalności szpiegowskiej i dywersyjnej, prób obalenia ustroju PRL, prowadzenia propagandy zgodnej z interesami USA i Watykanu, a nawet kolaboracji z Niemcami. Celem komunistów było uderzenie w autorytet Kościoła w Polsce, w tym jego najważniejszych przedstawicieli – kardynała Sapiehy, kardynała Hlonda oraz prymasa Wyszyńskiego. W wyniku absurdalnego procesu, gdzie nawet adwokat z urzędu działał w zgodzie z oczekiwaniami komunistycznej prokuratury, biskup Kaczmarek został skazany na 12 lat więzienia. Wcześniej, w wyniku tortur, przyznał się do zarzucanych mu czynów. Więzienie opuścił w roku 1956 na mocy amnestii związanej z październikową odwilżą, a następnie postępowanie w jego sprawie zamknięto z powodu braku dowodów. Schorowany duchowny zmarł w roku 1963. Do końca życia był prześladowany.
