16 września roku 1988 w ośrodku Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL w Magdalence pod Warszawą rozpoczęły się rozmowy władz komunistycznych z częścią opozycji demokratycznej. Strony prowadziły dialog mając odmienne cele. „Solidarność” domagała się ponownej legalizacji, zaś władze chciały dokonać reform ustrojowych i poprzez włączenie opozycjonistów do systemu politycznego (na zasadach drugorzędnych partnerów) zyskać legitymizację w oczach Zachodu, co miało umożliwić uzyskanie kredytów. Efektem rozmów były późniejsze obrady Okrągłego stołu i wybory z 4 czerwca roku 1989, które doprowadziły do upadku politycznego znaczenia PZPR oraz przemian ustrojowych innych niż planowane przez ekipę Wojciecha Jaruzelskiego.
