24 lipca roku 1520 król Polski Zygmunt I zwany później Starym wydał edykt toruński. Dokument miał na celu zabezpieczenie stabilności w państwie w obliczu docierającej do Polski z Prus propagandy luterańskiej. Król działał wyprzedzająco, gdyż zareagował na pierwsze sygnały dotyczące fermentu religijnego. Początkowo bowiem treści docierające do północnej Polski nie miały charakteru radykalnego. Zygmunt Stary w edykcie toruńskim wprowadzał cenzurę obejmującą tzw. nowinki religijne, a za złamanie przepisów przewidywał surowe kary.
