Appeasement – polityka ustępstw prowadzona w okresie dwudziestolecia międzywojennego najpierw przez Wielką Brytanię, a potem od roku 1935 także Francję, wobec żądań terytorialnych III Rzeszy pod rządami Adolfa Hitlera. Przejawami tej polityki było: zezwolenie na remilitaryzację obszaru Nadrenii, brak sprzeciwu wobec Anschlussu Austrii w roku 1936, a także konferencja monachijska w roku 1938 przyznająca Rzeszy Niemieckiej obszary Czechosłowackiego tzw. Sudetenlandu, a w efekcie brakiem reakcji (poza dyplomatyczną notą) na aneksję Republiki Czecho-Słowacji i utworzenie Protektoratu Czech i Moraw, a także marionetkowego rządu słowackiego. Appeasement stosowany przez rządy państw zachodnich doprowadził do wybuchu II wojny światowej. Taką politykę prowadzono do czasu rozpoczęcia kampanii wrześniowej, lecz ostatecznie odrzucił ją dopiero Winston Churchill w 1940 roku.
