De bello Gallico (właściwie: Commentarii de bello Gallico, pl.: O wojnie galijskiej, mniej dosłownie: Wojna galijska) – dzieło autorstwa Gajusza Juliusza Cezara spisane w formie pamiętników z toczonych przez Rzym wojen galijskich, w których Cezar dowodził. Traktat ma 7 ksiąg i opisuje wydarzenia rozgrywające się w ciągu 7 lat, od roku 58 do 51 przed Chrystusem. Pamiętniki zawierają szereg opisów wykraczających poza militaria, w tym kwestie kulturowe, etnograficzne i religijne. Należy przy tym pamiętać, że Cezar powielił niektóre mity, a podawane przez niego rewelacje należy traktować z ostrożnością z powodu jego walki z ludami, które opisywał. Styl pisania Cezara różnił się od wcześniejszej publicystyki i historiografii (pojęcia umowne) rzymskiej. Dowódca stosował zwięzły styl przypominający raczej raporty wojenne niż rozbudowane retoryczne popisy. Mimo tego pisarstwo Cezara zyskało przychylność ówczesnych, w tym Cycerona, z którym pozostawał w konflikcie. Z powodu stosowania dość prostych zdań De bello Gallico Cezara używane jest powszechnie do dziś w nauczaniu języka łacińskiego. Pierwsze słowa z pierwszej księgi Wojny galijskiej Cezara wybrzmiały także w piosence Jacka Kaczmarskiego pt. Lekcja historii klasycznej, gdzie słyszymy: Gallia est omnis divisa in partes tres, quarum unam incolunt Belgae, aliam Aquitani, tertiam qui ipsorum lingua Celtae, nostra Galli appelantur. Słowa dotyczą podziału Galii na trzy części. Autor wskazuje, że zamieszkują ją: Celtowie, Akwitanowie oraz Galowie określani tak w języku Celtów.
