Gabriel Garcia Moreno – pisarz polityczny, dwukrotny prezydent Ekwadoru, męczennik za wiarę katolicką. Gabriel Garcia Moreno przyszedł na świat w 1821 roku w miejscowości Guayaquil. Jego ojciec był Kastylijczykiem, który przybył do Ekwadoru jeszcze w okresie władztwa hiszpańskiego nad tymi ziemiami. Rodzina przyszłego prezydenta była głęboko religijna, co niewątpliwie miało duży wpływ na jego ukształtowanie w duchu katolicyzmu i przywiązania do tradycyjnych poglądy i wartości. Młody Moreno ukończył Collegio Nacional de la Unicersidad. Następnie został seminarzystą i przyjął niższe święcenia kapłańskie. Ostatecznie jednak Gabriel nie został księdzem i zdecydował się kontynuować naukę. W czasie studiów na wydziale prawa Moreno związał się z grupą młodych spiskowców, która pojęła próbę obalenia prezydenta Juana Jose Floresa. Wobec niepowodzenia akcji Moreno musiał opuścić Ekwador. Wkrótce jednak powrócił do ojczyzny, gdzie rozpoczął wydawanie antyrządowej prasy. Krytykował panującą korupcję i nagłaśniał skandale z udziałem członków rządu. W maju 1859 roku Moreno po raz kolejny powrócił do kraju z politycznej banicji i zdecydował się kandydować na urząd prezydenta republiki. W 1861 roku został wybrany na pierwszą kadencję. W czasie jego rządów rozbudowano sieć szkół oraz prowadzono liczne inwestycje związane budową dróg i eksploatacją zasobów naturalnych. Przywiązanie prezydenta do religii katolickiej oraz konserwatywny charakter wprowadzonych zmian budziły sprzeciw środowisk liberalnych. Po skończonej kadencji Moreno zrezygnował ze starań o ponowną elekcję i w 1865 roku objął placówkę dyplomatyczną w Chinach. Do Ekwadoru powrócił ponownie cztery lata później i po raz drugi objął urząd prezydencki. Dzięki jego staraniom przedłużono kadencję prezydenta do sześciu lat oraz wprowadzono możliwość ponownego ubiegania się o prezydenturę. Moreno proklamował też konstytucję, która ustanowiła Ekwador republiką katolicką. Prezydent zezwolił na sprowadzenie z Europy zgromadzeń, które rozbudowały sieć szkół w Ekwadorze. Ponadto właśnie za kadencji Moreno wprowadzony został w Ekwadorze obowiązek szkolny dla dzieci obojga płci, który objął także ludność indiańską. W tym czasie powstał także urząd statystyczny oraz przeprowadzono spis powszechny. Dzięki uproszczeniu systemu gospodarczego rządy Moreno były czasem gospodarczego prosperity dla Ekwadoru. W 1875 roku Gabriel Garcia Moreno został wybrany na trzecią kadencję, jeszcze większą ilością głosów niż sześć lat wcześniej. Wzrastające poparcie dla żarliwego katolika u steru rządów budziły sprzeciw liberałów, środowisk antychrześcijańskich oraz członków zdelegalizowanych lóż masońskich. W Nowej Grenadzie powstał ośrodek oporu przeciwko rządom Moreno. Jego członkowie ślubowali zabójstwo prezydenta. Grupa spiskowców zorganizowała 6 sierpnia 1875 roku udany zamach: gdy Moreno udawał się w kierunku pałacu prezydenckiego, przywódca spiskowców Faustino Rayo ugodził go maczetą w kark, a wspólnicy zamachowca oddali strzały z rewolwerów w pierś prezydenta. Według relacji konający Moreno zdołał umoczyć palec we własnej krwi i napisać na ziemi „Dios no muere” („Bóg nie umrze”). Na wiadomość o śmierci prezydenta Moreno papież Pius IX wypowiedział się w alokucji skierowanej do pielgrzymów w następujących słowach: „Biorąc pod uwagę te dzisiejsze rządy ogarnięte szałem bezbożności, stwierdzić należy, że Republika Ekwadoru w jakiś cudowny sposób wyróżniała się na tle wszystkich innych państw. Jej prezydent kierował się duchem sprawiedliwości i niewzruszoną wiarą. Zawsze był uległym synem Kościoła, całkowicie oddanym Stolicy Apostolskiej. Bardzo gorliwym w podtrzymywaniu religii katolickiej i pobożności w swoim państwie. I oto pewni bezbożnicy, zaślepieni wściekłością, uznali, że rząd, który troszcząc się o dobrobyt materialny swojego ludu, dokłada jednocześnie wszelkich starań by zapewnić mu wzrost moralny i duchowy, stanowi zniewagę wobec ich rzekomej cywilizacji nowoczesnej. Podczas tajnych narad, spowitych mrokiem, które miały miejsce w ościennym państwie zapadła decyzja o zamordowaniu tego wspaniałego prezydenta. Upadł ugodzony ostrzem mordercy jako ofiara za wiarę i za miłość chrześcijańską”.
