Hellenizm – pojęcie wieloznaczne związane w naukach historycznych z okresem w dziejach starożytnej Grecji. Hellenizm oznacza epokę hellenistyczną, a więc okres od śmierci Aleksandra Macedońskiego w roku 323 p.n.e., przez wojny diadochów i istnienie państw greckich na wschodzie, po podbój Grecji przez Rzym. Hellenizm cechował się silnym rozszerzeniem zasięgu kultury i języka greckiego na obszary Azji i Afryki Północnej. Jednocześnie rządzące tam greckie elity przyjmowały lokalne zwyczaje. Tak wytworzona mozaika nosi miano hellenizmu. System polityczny panujący w tamtej epoce daleki był od greckich ideałów demokratycznych. Władcy przyjmowali wschodni typ rządów, z ubóstwieniem monarchy włącznie. Jednocześnie był to czas wielkiego rozwoju nauki, filozofii i sztuki.
