Lew Trocki – bolszewicki ideolog i polityk pełniący wiele funkcji w państwie sowieckim: był m.in. członkiem Komitetu Centralnego, komisarzem ludowym spraw zagranicznych, komisarzem spraw wojskowych i morskich. W 1896 roku Lejb Bronstein (bo tak się naprawdę nazywał) nawiązał współpracę z rosyjskim ruchem robotniczym, a wkrótce poznał Włodzimierza Lenina. To właśnie z nim współredagował pismo „Iskra”, co było możliwie w wyniku emigracji w 1902 roku do Londynu. Później, jako działacz socjalistyczny, udał się do Paryża. We Francji i w wielu innych europejskich krajach wygłaszał referaty, poznawał rewolucyjne kręgi, uczestniczył w licznych spotkaniach. Na wieść o wybuchu rewolucji przeciwko caratowi (1905-1907) pod przybranym imieniem przedostał się do Rosji, by wziąć w niej czynny udział. W grudniu 1905 roku został aresztowany i zesłany do kolonii karnej, z której zbiegł w 1907 roku. Od tego momentu aż do rewolucji lutowej (1917) przebywał na emigracji. Podczas Wielkiej Wojny mieszkał we Francji, z której za agitację polityczną został wydalony. Udał się wówczas do USA. W 1917 roku powrócił do Rosji. Został bardzo bliskim współpracownikiem Lenina. W czasie rewolucji październikowej, jako komisarz spraw zagranicznych, kierował bolszewicką dyplomacją (negocjował postanowienia traktatu brzeskiego). Następnie Lenin powierzył mu misję organizacji Armii Czerwonej, która zgodnie z wyznawaną przez Trockiego teorią permanentnej rewolucji miała pomóc w jej błyskawicznej realizacji (teoria ta zakładała przeniesienie rewolucji do innych krajów). Po śmierci Lenina stopniowo odsuwany od partyjnych i państwowych stanowisk. Stalina widział w Trockim politycznego rywala (cieszył się bowiem bardzo dużą popularnością w partii). W 1927 roku został z niej wyrzucony, a dwa lata później wydalony z ZSRR oraz pozbawiony obywatelstwa. Udał się wówczas do Niemiec. Przybywał potem także w Turcji, Francji i Norwegii, by ostatecznie osiąść w Meksyku. Cały czas toczył walkę ze Stalinem. Podjął próbę scalenia wokół siebie międzynarodowego ruchu komunistycznego (IV Międzynarodówka). Z tego powodu Stalin kilkukrotnie próbował go zabić. Ostatecznie 20 sierpnia 1940 roku w Meksyku zamach się powiódł. Lew Trocki odpowiedzialny jest za współkierownictwo sowieckim aparatem terroru i śmierć przeciwników politycznych nowego ustroju. Mylnie – na co wpływ miała opozycyjna postawa względem Stalina – przez cały XX wieku postać lansowano na ideał komunistycznego rewolucjonisty, a tego typu poglądy propagowała lewica państw Zachodu. W wyniku takiej narracji powstało m.in. wiele ekranizacji, które fałszują rzeczywisty obraz Trockiego. A przecież współtworzył on państwo bolszewików, które krwawo zapisało się w kartach rosyjskiego narodu mordując miliony niewinnych istnień ludzkich, o czym niejednokrotnie przekonali się również Polacy (przypomnijmy, że Trocki stworzył Armię Czerwoną, która w czasie wojny polsko-bolszewickiej siała terror na zajętych ziemiach polskich).
