Najnowsze ustalenia archeologów zmuszają nas do zrewidowania popularnych poglądów na temat polowań człowieka w okresie prehistorycznym. Okazuje się, że na celownik brano nie tylko duże zwierzęta!
Często uważa się, że człowiek prehistoryczny polował na mamuty, nosorożce i inne duże zwierzęta. Okazuje się jednak, że dieta była wówczas znacznie bogatsza, a jej istotnym elementem było mięso niewielkich bobrów.
Zaletą mięsa bobrów była jednak większa łatwość polowania. Naukowcy z Niemiec i Holandii po wykonaniu analiz tysięcy kości zwierząt zidentyfikowanych na stanowisku archeologicznym Bilzingsleben uważają, że człowiek prehistoryczny atakował głównie osobniki dojrzałe, ale młode. Z jednej strony brak doświadczenia zwierząt ułatwiał ich zabicie, z drugiej zaś mięso było już pełnowartościowe i tłuste.
Tłuszcz zaś w czasach zlodowaceń obejmujących wielką część Europy, a więc klimatu bardzo zimnego, był niezwykle potrzebny do przetrwania.
Szacuje się, że bobry stały się istotnym elementem diety człowieka prehistorycznego nawet 400 tys. lat temu. Z kolei fakt polowania na nie potwierdzają wnikliwe badania oparte m.in. o cyfrowe mikroskopy. Udowodniono w ten sposób, że zwierzęta były oprawiane, co pozostawiało powtarzalne ślady na kościach.
Niewykluczone też, że człowiek prehistoryczny wykorzystywał bobry jako źródło pozyskiwania skór.
Źródło: national-geographic.pl
