Two Column Images
Left Image
Right Image

Data :

SHARE:

Tymczasowi zastępcy nieistniejącego króla tworzą państwo i oddają je… socjaliście

Gdy sytuacja na froncie wschodnim I wojny światowej zmusiła państwa centralne do sięgnięcia po potencjał mobilizacyjny ziem polskich, zdecydowali się oni aktem z 5 listopada 1916 roku na powołanie Królestwa Polskiego. Najważniejszym organem nowego i ciągle jeszcze podporządkowanego Berlinowi i Wiedniowi organizmu państwowego stała się Rada regencyjna.

Była to instytucja o charakterze monarchicznym i miała zastępować nieobecnego – bo niewybranego – króla Polski.

W jej skład wszedł metropolita warszawski arcybiskup Aleksander Kakowski, prezydent Warszawy książę Zdzisław Lubomirski oraz ziemianina Józef Ostrowski.

Organ – mimo że zależy od zaborców – powoływał polskie rządy, tworzył edukację, instytucje sądownicze i zręby administracji. Wszystkie działania Rady Regencyjnej okazały się niezwykle przydatne jesienią roku 1918, gdy było wiadomo, że państwa centralne przegrają, zaś Rosja upadła pod ciosami bolszewickiej dywersji.

To właśnie w takiej sytuacji 7 października roku 1918 nie kto inny, jak właśnie regenci, ogłosili niepodległość Polski. Z powodu zaistniałych okoliczności politycznych władzy w odtwarzającym się państwie nie przekazali jednak żadnemu królowi, a wojskowemu samoukowi o socjalistycznych poglądach – Józefowi Piłsudskiemu.

Michał Wałach
Michał Wałach
Historyk, dziennikarz i publicysta zainteresowany przede wszystkim dziejami Europy Środkowej i Wschodniej w średniowieczu oraz XX wieku, a także historią myśli politycznej i przeszłością Krakowa. Redaktor naczelny portalu ToHistoria.pl w latach 2022-2023.

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj

Najchętniej czytane