1 czerwca roku 1926 Sejm RP wybrał na Prezydenta Polski profesora Ignacego Mościckiego. Wybitny naukowiec wskazany na to stanowisko przez Józefa Piłsudskiego, który po zamachu majowym zdominował krajową politykę, aż do śmierci Marszałka pełnił głównie funkcje reprezentacyjne i protokolarne, co było zgodne z duchem Konstytucji marcowej. Z kolei nadane mu na mocy noweli sierpniowej dodatkowe kompetencje wypełniał w zgodzie z wolą obozu sanacyjnego. Po śmierci Józefa Piłsudskiego oraz uchwaleniu Konstytucji kwietniowej sankcjonującej silną władzę prezydenta sytuacja uległa zmianie, a Ignacy Mościcki zaczął odgrywać kluczową rolę polityczną. Dzięki sojuszowi z Edwardem Rydzem „Śmigłym” zdołał pozbawić wpływów premiera typowanego na następcę Piłsudskiego – Walerego Sławka. Po wybuchu II wojny światowej i agresji ZSRR opuścił Polskę wyznaczając – zgodnie z konstytucyjnymi zasadami – swojego następcę. Osiadł w Szwajcarii, gdzie przeżył wojnę. Zmarł w roku 1946. Jego ciało po upadku komunizmu sprowadzono do Ojczyzny.
