12 listopada roku 1454 król Kazimierz IV Jagiellończyk wydał w Nieszawie (dziś województwo kujawsko-pomorskie) przywilej dla szlachty wielkopolskiej. Było to uzupełnienie, ale też rozszerzenie przywilejów nadanych dzień wcześniej możnym z Małopolski. Przywileje nieszawskie w redakcji wielkopolskiej wzmacniały pozycję szlachty w społeczeństwie, także względem króla. Monarcha musiał bowiem odwoływać się do sejmików ustanawiając nowe prawa i podatki oraz zwołując pospolite ruszenie. Tym samym dokument z roku 1454 stał się jednym z filarów kształtującej się demokracji szlacheckiej.
