17 listopada roku 1796 w Petersburgu zmarła Katarzyna II Wielka, caryca Rosji uznawana za jednego z najwybitniejszych władców w historii tego kraju. Urodzona w Szczecinie jako Sophie Friederike Auguste von Anhalt-Zerbst w roku 1745 została żoną rosyjskiego następcy tronu Piotra panującego potem jako Piotr III (wnuk Piotra I Wielkiego). Po krótkim okresie jego rządów zawiązano spisek, który obalił monarchę. Władzę przejęła Katarzyna. W trakcie swoich rządów doprowadziła m.in. do trzech rozbiorów Polski (które nie były jednak dla Rosji sukcesem politycznym, gdyż ów kraj musiał podzielić się Rzeczypospolita z Prusami i Austrią, choć wcześniej samodzielnie kształtował sytuację nad Wisłą). Umacniała także rosyjskie panowanie za Uralem i skutecznie walczyła z Turcją. Katarzyna starała się uchodzić za własne nowoczesnego. W celach propagandowych finansowała zachodnich filozofów wychwalających jej rządy.
