23 maja roku 1892 wysadzono w powietrze krakowski kościół pod wezwaniem Ducha Świętego. Niewielka świątynia przeszła we władanie miasta kilka dekad wcześniej, co było związane z kasatą zakonu duchaków pod koniec XVIII wieku. W chwili detonacji kościół od lat nie pełnił funkcji sakralnych. Zniszczenie go nie wynikało z antyklerykalnych pobudek, a z chęci uzyskania przestrzeni pod budowę teatru miejskiego (dziś: Teatr im. Juliusza Słowackiego). Przeciwko wysadzeniu zabytkowego kościoła protestowało wiele osób, w tym narodowy lider Jan Matejko, który w ramach sprzeciwu zrzekł się tytułu honorowego obywatela Krakowa.
23 maja roku 1892 – wysadzenie krakowskiego kościoła pw. Ducha Świętego
