5 grudnia roku 1848 władze Królestwa Prus zlikwidowały autonomiczne Wielkie Księstwo Poznańskie. Częściowo niezależne księstwo powołano w roku 1815 w ramach budowania nowego porządku w Europie po epoce napoleońskiej. Składały się na nie ziemie zachodnie Księstwa Warszawskiego, które nie weszły w skład Królestwa Polskiego (Kongresowego). Władcą Wielkiego Księstwa Poznańskiego był król Prus, jednak Księstwo posiadało autonomiczne instytucje (z których część miała jedynie charakter symboliczny lub doradczy – jak np. lokalny Sejm). Na obszarze formalnie obowiązywała dwujęzyczność, jednak realnie prowadzono politykę germanizacji. Prusy rozpoczęły proces likwidacji Wielkiego Księstwa Poznańskiego po powstaniu listopadowym popieranym przez wielkopolskie społeczeństwo. Autonomia odebrana w roku 1848 w konsekwencji powstań wielkopolskich (Wiosna Ludów) nie oznaczała jednak likwidacji Księstwa, które formalnie istniała do roku 1918.
