8 lipca roku 1933 Polska, Francja, Belgia, Holandia i Włochy utworzyły Złoty Blok. Wkrótce do porozumienia dołączyła Szwajcaria, a ze stowarzyszeniem współpracowały także Litwa i (z powodu związków z Włochami) Albania. Państwa w ramach członkostwa w Złotym Bloku deklarowały utrzymanie polityki monetarnej sprzed Wielkiego Kryzysu. Oznaczało to utrzymanie waluty wymienialnej na złoto. Dawało to siłę i stabilność monetarną oraz chroniło przed inflacją natomiast, zdaniem części ekonomistów, opóźniało wyjście z kryzysu. Polska dołączyła do owego grona, gdyż w okresie międzywojennym złotówka była uznawana za jedną z najstabilniejszych walut i panował polityczny konsensus w sprawie utrzymania takiego kierunku działań gospodarczych.
