Grigorij Rasputin – uznawany za cudotwórcę urodzony na Syberii rosyjski świecki kaznodzieja bez formalnego wykształcenia teologicznego, a zarazem wpływowy polityk w ostatnich latach istnienia caratu. Początki jego działalności, data urodzenia, a nawet prawdziwe nazwisko, pozostają w historii kwestią otwartą. Wielu zauważa, że już od młodości zdarzało się Rasputinowi brać udział w awanturach oraz kradzieżach. Łączono go także z wręcz nieokiełznanym zainteresowaniem płcią przeciwną. W pewnym momencie przeszedł duchową przemianę. W tym czasie Rasputin odbywał pielgrzymki do duchowych centrów Rosji. Odwiedził także ważną dla wyznawców prawosławia górę Athos w Grecji. Spotykał się z hierarchami, duchownymi oraz liderami sekt. W końcu założył własne towarzystwo, przeciwko któremu toczyły się procesy dotyczące herezji oraz demoralizacji. Winy jednak nie udowodniono. Następnie Rasputin trafił do Petersburga, gdzie z czasem wkradł się w łaski elit – wkrótce także rodziny carskiej. Swoją karierę na dworze rzekomy mistyk z Syberii zawdzięczał szczęściu: kilka razy udało mu się zahamować krwotoki dręczące cierpiącego na hemofilię następcę tronu carewicza Aleksego. Z czasem Rasputin zdobył także wpływy polityczne, wzmocnione podczas I wojny światowej nieobecnością w stolicy dowodzącego wojskiem cara Mikołaja II oraz coraz większym uzależnieniem od kontrowersyjnego kaznodziei cesarzowej Aleksandry Fiodorówny. Wobec tego przedstawiciele rosyjskiej elity władzy uznali, że zależność Romanowów od Rasputina stała się groźna dla monarchii – zamiast jednak próbować odsunąć go od tronu zdecydowali się zamordować syberyjskiego „mnicha”. Ten jednak dość długo pozostawał odporny na zadawane ciosy: nie podziałała ani trucizna, ani kilkukrotne przestrzelenie jego ciała, ani nawet zmiażdżenie czaszki. Wyciągnięte z płynącej przez Petersburg Newy ciało wskazywało bowiem, że wrzucony do rzeki Rasputin przez jakiś czas żył i próbował się uwolnić.
