Znaczenie i potencjał broni pancernej społeczność międzynarodowa wyczuła już pod koniec I wojny światowej, więc Traktat wersalski zakazał Niemcom budowy czołgów. Mimo tego naziści po przejęciu władzy rozpoczęli prace nad własnymi jednostkami pancernymi. Początkowo czyniono to we współpracy ze Związkiem Sowieckim, a podczas agresji na Polskę Niemcy używali aż 6 rodzajów maszyn. Która z nich była najbardziej udana?
Wbrew powszechnemu przekonaniu Wehrmacht w tym czasie nie był znakomicie zorganizowaną armią z czołgami najwyższej klasy. Aż połowa panzerwaffe w 1939 roku składała się z wyposażonych w karabiny maszynowe kalibru 7,9 mm czołgów szkoleniowych PzKpfw I. Użyto 1445 takich maszyn. Nieco mniej, choć nadal zasadniczą część, stanowiły już nowocześniejsze wozy PzKpfw II, a nowoczesnych PzKpfw III i IV było zaledwie 98 oraz 211. Można by pomyśleć, że na miano najlepszego niemieckiego czołgu tamtych czasów zasługują właśnie te dwie ostatnie maszyny. Nic bardziej mylnego.
W 1939 roku (a także później. we Francji i na początku operacji Barbarossa) Niemcy użyli jeszcze dwóch rodzajów czołgów, które powstały w zajętej przez nich Czechosłowacji. Wyprodukowane przez firmę Škoda oraz ČKD maszyny okazały się przewyższać swoje niemieckie odpowiedniki w wielu aspektach. Przede wszystkim mowa o LT vz. 38, który przez Niemców został przemianowany na PzKpfw 38 (t), ale także o jego młodszym bracie: PzKpfw 35 (t), który jednak nie był już tak niezawodny. Nie pomyli się ten, kto określi wersję 38 (t) konstrukcyjnym i technologicznym majstersztykiem tamtych czasów.
Podwozie i napęd
Podwozie czołgu PzKpfw 38 (t) zapewniało znakomite warunki jezdne, a w połączeniu z niezawodną jednostką napędową o mocy 125 KM pozwalało na osiągnięcie imponujących jak na tamte czasy prędkości: 42 km/h. Podwozie składało się z 8 dużych kół jezdnych oraz dwóch kół napędowych z przodu i dwóch kół napinających z tyłu. Dość powiedzieć, że konstrukcja ta była na tyle udana, że na jej bazie powstało 25 wariantów pojazdów pancernych, w tym działo pancerne Jagdpanzer 38(t) zwane Hetzer, które w armii Szwajcarskiej służyły aż do lat 70. XX wieku.
Pancerz
PzKpfw 38 (t) pod względem opancerzenia wypadał bardzo dobrze na tle konkurencji. W zależności od wersji, nitowany pancerz frontalny gwarantował załodze ochronę grubości od 25 do aż 50 mm. Tam, gdzie pancerz był cieńszy, umieszczano go pod dużym kątem, co utrudniało penetrację. W ostatecznym rozrachunku czołg ten zapewniał skuteczną ochronę przeciw większości polskiego uzbrojenia oraz sprawdzał się w warunkach bojowych we Francji. Przestał być wystarczający dopiero podczas niemieckiej inwazji na ZSRR.
Uzbrojenie
Jednym z największych atutów PzKpfw 38 (t) we wczesnej fazie wojny było jego uzbrojenie. Armata Škoda A-7 kaliber 37 mm była skokiem technologicznym względem analogicznych konstrukcji niemieckich. Działo to zapewniało penetrację pancerza praktycznie każdego napotkanego czołgu wczesnej fazy II Wojny Światowej (poza najcięższymi pojazdami francuskimi, które jednak eliminowano ostrzałem z flanki). Ponadto pojazd ten wyposażono w dwa karabiny maszynowe kaliber 7,92 mm, które nie tylko skutecznie zwalczały piechotę, ale i lekkie pojazdy przeciwnika. Co warto podkreślić, uzbrojenie poboczne czołgu było porównywalne do uzbrojenia zasadniczego Panzera I!
Podsumowanie
Biorąc pod uwagę fakt, że pojazdy na bazie Škody LT vz. 38 służyły jeszcze kilka dekad po wojnie, a we wczesnym jej etapie odgrywały ważną rolę, można uznać, iż pojazdy tego typu wraz z liniami produkcyjnymi czeskiego koncernu stanowiły istotne wzmocnienie Wehrmachtu podczas Kampanii wrześniowej, a zwłaszcza podczas Kampanii francuskiej.
