Temudżyn – znany głównie jako Czynsig-chan, średniowieczny mongolski watażka, następnie władca i twórca największego imperium w dziejach świata, zbrodniarz. Urodził się najpewniej na terenie dzisiejszej azjatyckiej Rosji w latach 50. lub 60. XII wieku. Jego dziadek był pierwszym chanem Mongołów. Plemiona nie były jednak zjednoczone, a sam Temudżyn dopiero z czasem zyskał własną ordę, czyli oddział. Początkowo wdawał się głównie w lokalne walki z innymi Mongołami. Jego sytuacji nie odmieniło nawet wybranie go chanem. Nadal cieszył się mniejszym autorytetem i władzą od innych przywódców, który uznawali go za przywódcę tylko jeśli mieli na to ochotę. Z czasem jednak, już jako Czyngis-chan, w wyniku wojny domowej z początku XIII wieku zmusił do uległości mongolskie ludy. Na wielkim kurułtaju w roku 1206 uznano jego władzę. Tak zaczęło rodzić się imperium, a Czyngis-chan ruszył na podbój świata. Skierował się najpierw na inne ludy koczownicze i żyjące na stepie. Następnie walczył w Chinach i w Azji Środkowej z Chorezmem, gdzie istniały stare i solidne państwa. Z czasem wojska mongolskie zapędzały się dalej na zachód, sięgając aż do sąsiadów Rusi, Połowców. Oba ludy zostały rozbite w bitwie nad Kałką. Podbój Rusi nastąpił jednak już po śmierci założyciel imperium i podziale państwa między synów i wnuków Temudżyna. W trakcie swoich wypraw i prowadzonych wojen Czyngis-chan cechował się gigantycznym okrucieństwem, które oprócz mordowania wrogów miało także na celu przerażenie i sparaliżowanie strachem kolejnych przeciwników. Zorganizował sprawą armię i system pocztowy. Rozszerzył stepowe pojęcia polityczne aż po Europę Wschodnią.
